Montaigne’den son gün hatırlatması;
“Bugün sevindiğim şeye yarın üzülebilirim. İçimde durmadan değişen, ele avuca sığmayan bir sürü duygu. Kara kara düşünceler, derken bir öfke; ağlamaklı bir haldeyken, birdenbire taşkın bir sevinç.”
İnsan olmak tam da böyle bir şey. Nabız gibi yaşam da inişli çıkışı…
“Bocalıyor insan, aranıyor hep, yer değiştiriyor, yükünü atmak ister gibi.” ifadesiyle de destekliyor söylediklerini. Yükümüzü duygularla atıyoruz. İçeriden gelen mesajlar onlar…
Klinik Psikolog Sena Soysal
İstanbul Ataşehir Psikolog
